نشست «اقتصاد سیاسی ایجاد شهرهای اقماری؛ بررسی پیامدهای ساخت شهرهای اقماری بر شهرهای مادر و ساکنان شهرهای جدید»، دوشنبه شانزدهم آبان‌ماه به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.
نشست یازدهم از سلسله نشست‌های «مسأله شهر؛ گفتگوهای انتقادی مدیریت شهری و علوم‌انسانی در باب شهر» با موضوع «اقتصاد سیاسی ایجاد شهرهای اقماری؛ بررسی پیامدهای ساخت شهرهای اقماری بر شهرهای مادر و ساکنان شهرهای جدید» برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، این نشست با حضور دکتر علی‌رضا بلیغ، دکتر اسماعیل فراهانی و با دبیری سیدفاضل سجادی عصر روز گذشته در سالن سلمان هراتی برگزار شد.
بلیغ در ابتدای این نشست مهمترین تغییر پیش از انقلاب اسلامی را انقلاب سفید و صنعتی‌سازی و اصلاح سیاست‌های ارضی دانست و گفت: آنچه اصلاحات سیاست‌های ارضی ایجاد می‌کرد به کشاورزان آسیب می‌زد. همچنین بیش از اینکه این سیاست‌ها سازنده باشد و به تولید ختم شود بیشتر به سوی مصرف‌گرایی حرکت کرد و عمق مورد نیاز را نداشت.
وی با بیان اینکه خیابان در شهر مدرن با خیابان در شهر قدیم متفاوت است و نیروی سیاسی حاکم بر آن هم متفاوت است، گفت: حاکمیت‌ها برای پیوند با دین و سیاست در مدل شهرسازی تصمیمات گوناگونی را اتخاذ می‌کردند که نمونه آن را می‌توان در نقش جهان اصفهان دید.
وی با اشاره به این نکته که تهران دچار پارادوکس است و اقتصاد و سیاست تهران دو مسئله جدا از هم هستند، گفت: صحنه بروز و ظهور سیاست در تهران کجاست و کجا یافت می‌شود. بسیاری از این بروز و ظهور یا در تظاهرات یا در مناسب‌های مذهبی دیده می‌شود.
بلیغ ضمن تأکید بر اینکه تهران شهری اقماری است، گفت: اقتصاد تهران شکل نامولد دارد و در صورت تغییر در شیوه اقتصادی آن شهر خالی از سکنه می‌شود. چرا که روزانه جمعیت بسیاری برای کار به تهران می‌آیند.
وی در ادامه با تأکید بر اینکه نیازمند یک تصمیم سیاسی مهم برای پاره شدن زنجیره خطاهای شهری هستیم، گفت: ادامه همان شیوه پیش از انقلاب با گذشت چند دهه از پیروزی انقلاب اسلامی وضعیت شهری تهران را روز به روز با مشکلات بیشتری مواجه کرد.
وی افزود: شکل ورود به دنیای اقتصادی با عبور از انقلاب هم با مردم هماهنگی لازم را نداشت و واکنش‌های سیاسی مردمی را به همراه داشته و دارد.
بلیغ ادامه داد: ایدئولوژی آرمانگرا حرف درشت می‌زند در حالی که باید از همه ظرفیت‌ها به نحوی استفاده کرد تا اقتصاد و سیاست هماهنگ با هم به اقتصاد مولد و واکنش‌های مثبت سیاسی مردمی ختم شود.
وی عامل تحریم‌ها را یکی از موقعیت‌هایی دانست که شیوه مصرف‌گرایی و سیاست‌های ما برای دیگر کشورهای دنیا فراهم کرده است و گفت: تهران به نوعی شهر اقماری محسوب می‌شود چرا که هیچ تلاشی برای حرکت به سوی تولیدی شدن شهر نشده و نمی‌شود.
وی افزود: تصویری از آینده تهران مولد باید برابر تهران کنونی ایجاد کنیم تا قدم به قدم به آن نزدیک شویم. تنها در چنین شرایطی مردم با امید به آینده به دستیابی به این تهران مولد کمک می‌کنند.
بلیغ در ادامه گفت: زندگی در شهرهای اقماری ایستایی ندارد و آینده‌ای در آن متصور نمی‌شویم. چرا که زندگی معلق و در انتظار ورود و دستیابی به شهر است.
وی افزود: باید نقطه بکر و ایده‌ای سازنده با گره خوردن مسائل سیاسی و اقتصادی ساخته شود تا زنجیره غلط چند دهه گذشته گسسته شود.
*آموزش باید متناسب با آب و خاک انجام شود
اسماعیل فراهانی هم در این نشست با انتقاد از سیستم آموزشی کشور و تاثیرات آن روی تمامی امور گفت: آموزش ما دچار بحران است چرا که برنامه درست و مشخصی برای آن نداریم. اصلاح موضوع مورد نظر از راه آموزش انجام خواهد شد چرا که موتور محرک هر اجتماعی است. متاسفانه جمهوری اسلامی این وظیفه را به خوبی عهده نمی‌گیرد.
فراهانی افزود: اگر مهمترین ایراد تهران را سیاست غیرتولیدی بدانیم باید به افرادی توجه کنیم که در هر حالتی قدرت دارند و گروه دوم گروهی هستند که یا قدرت دارند و یا اصلا ندارند. جمهوری اسلامی برای تعادل میان این دو دسته، گروه سومی را ایجاد کرد که به این وضعیت کمک کند اما همین گروه سوم هم باز در جست‌وجوی چگونگی هزینه درآمد نفتی شد.
فراهانی با تأکید بر نقش جمهوری اسلامی در تعمیق مفاهیم و اندیشه درست سیاسی و اقتصادی در جامعه گفت: مدیریت اقماری شهرهایی مثل تهران تنها راه اداره شهر است چرا که همه امور مربوطه به آن دست به دست هم می‌دهند تا چنین رویدادی شکل گیرد.
فراهانی در ادامه با بیان اینکه آموزش باید متناسب با آب و خاک ما انجام شود، گفت: نگاه بومی‌گرایی به اقتصاد هر منطقه جغرافیایی کشور و بهره‌مندی از منابع و ظرفیت‌های تولیدی آن نقش مهمی در اداره کشور خواهد داشت که متأسفانه تا کنون جدی گرفته نشده است.
ثبت دیدگاه