پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی

از ابتدای انقلاب و شکل‌گیری حوزه‌ی هنری و ظهور هنر متعهد دینی در متن انقلاب، مباحث تئوریک هنر، به ویژه در مقوله‌هایی همچون هنر دینی، هنر اسلامی، هنر متعهد، زیبایی‌شناسی و فلسفه‌ی هنر به عنوان یکی از دغدغه‌های مهم هنرمندان مطرح بود. همچنین ضرورت تبیین، تفسیر و بررسی وجود افتراق و اشتراک آثار خلق شده با آثار هنری انقلابی و متعهد در دیگر اعصار و نقاط جهان و همچنین آسیب‌شناسی آثار موجود و جست‌وجوی مبانی هنر دینی در وجوه مختلف برای ادامه، تعمیق، گسترش و استمرار هنر دینی نیز از مواردی بود که ذهن هنرمندان و علاقه‌مندان به حوزه‌ی مباحث تئوریک هنر را به خود مشغول می‌ساخت. در کنار فعالیت‌های خلاقه‌ای که توسط هنرمندان صورت می‌گرفت. حلقه‌های بحث و بررسی و نقد و تحلیل آثار نیز به صورت غیررسمی در محیطی صمیمانه تشکیل می‌شد و تک کارهایی نیز در مقوله‌های مذکور منتشر می‌گردید. اما کم‌کم برای امر تحقیقات، دفاتری نیز شکل گرفت و سرانجام ضرورت ایجاد یک مرکز که بتواند فعالیت‌های پژوهشی را در قالب صحیح علمی و قابل ارزیابی سامان دهد، منجر به تأسیس مرکز تحقیقات هنری حوزه شد. به این ترتیب، عملاً پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی براساس سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های بلندمدت خود در امور پژوهشی علاوه بر داشتن ۹ گروه علمی، نسبت به ایجاد شش مرکز پژوهشی اقدام کرده است: مرکز مطالعات دینی هنر، مرکز مطالعات هنر و فرهنگ ایران، باشگاه هنرپژوهان جوان، مرکز خلاقیت‌های هنری، مرکز دائمی همایش‌ها و نشست‌های علمی و مرکز تحصیلات تکمیلی. پژوهشگاه همچنین به منظور ایجاد فضای لازم علمی ـ تحقیقاتی اقدام به تأسیس کتابخانه و مرکز اسناد کتابخانه تخصصی به همراه بانک‌های مختلف آثار کرده است. انتشار مجله‌ی تخصصی «بیناب» نیز از جمله دیگر فعالیت‌های فرهنگی هنری پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی است.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_text_separator title=”آخرین مطالب”][td_block_big_grid_5 td_grid_style=”td-grid-style-5″][/vc_column][/vc_row]