نشست «شهر و زن» از سلسله نشست‌های «مساله شهر؛ گفتگوهای انتقادی مدیریت شهری و علوم‌انسانی در باب شهر» برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، این جلسه که از سلسله نشست‌های «مساله شهر؛ گفتگوهای انتقادی مدیریت شهری و علوم‌انسانی در باب شهر» است با حضور عاطفه صادقی (دکتری علوم‌اجتماعی و پژوهشگر مطالعات زنان و انقلاب اسلامی)، شهرزاد بخشی (دکتری شهرسازی و معاونت مشارکت‌های مردمی ستاد پایش و راهبری طرح‌های توسعه شهری شهرداری تهران) و به دبیری سیدفاضل سجادی به موضوع «شهر و زن؛ کلانشهر چگونه حیات ذهنی زنان را تغییر می‌دهد؟» اختصاص داشت.
سجادی در ابتدای این نشست با اشاره به رویدادهای ماه‌های اخیر حول محور زن در کشور گفت: از گذشته‌های دور اخطار داده می‌شد که روزی جایگاه زن در شهر به ویژه کلانشهر به خطر خواهد افتاد. حال سوال اینجاست که کلانشهر چگونه این تاثیر را می‌گذارد و این رویداد را محقق می‌کند.
وی افزود: آسیب‌های اجتماعی جامعه زنان در شهر از نگاه نظریه‌های اسلامی می‌تواند راه‌حل‌هایی ارائه کند که با کارشناسان این نشست آن را بررسی می‌کنیم.
عاطفه صادقی در ادامه این نشست باتوجه به مبحث مطرح شده سجادی با بررسی و ایراد نکاتی از معیارهای مطرح شده دکتر فاضلی برای زنانه شدن شهر در کتاب «زنانه شدن شهر: با تاکید بر فضاهای شهر تهران» گفت: نکات بسیاری در این کتاب به نسبت زن در جامعه می‌پردازد و زن را در فضاهای شهری توصیف می‌کند که در مواردی کاملا اشتباه فرض شده است. به عنوان مثال دکتر فاضلی مذهب را بهانه و وسیله‌ای برای حضور زن در شهر و اجتماع عنوان می‌کند و آن را یک خطا می‌داند؛ در حالی که مذهب و دین با راهکارهایی سازنده به زن جایگاه والایی می‌بخشد.
صادقی در ادامه پس از ارائه نکات انتقادی بسیاری به کتاب «زنانه شدن شهر: با تاکید بر فضاهای شهر تهران» با خطاب قرار دادن شهرداری‌ها و الگوهای نامناسبی که برای زنان در نظر گرفته‌اند گفت: مسئله پارک‌های ویژه بانوان زمانی مطرح می‌شود که بانوان در شهر به جای سهولت زندگی با صعوبت روبرو می‌شوند و شهرداری که شهری مردانه ساخته است تلاش می‌کند تا به نوعی گوشه‌ای از این شهر مردانه را به زنان اختصاص دهد و تفکیک را ایجاد و بیان کند.
وی افزود: یکی دیگر از نمونه‌های بی‌توجهی به حق و حقوق زنان وسایل ورزشی پارک‌ها است که معمولا در قلب پارک‌ها ساخته می‌شوند و جای مناسبی برای بانوان نیست. به این ترتیب زنان در شهرها یا مجبور می‌شوند که از ورزش امتنا کنند یا با دشواری آن را بپذیرند و مسئولین در پاسخ به اعتراض می‌گویند پارک ویژه بانوان طراحی و ساخته شده است اما توجه نمی‌کنند که این پارک‌ها فاصله بسیاری با عموم منازل مسکونی دارند.
این دکتری علوم‌اجتماعی و پژوهشگر مطالعات زنان و انقلاب اسلامی ادامه داد: شهرداری باید با ایجاد و افزایش مکان‌های مناسب چنان عمل کند که زن در شهر با آسودگی خیال و آرامش زندگی کند و درگیر دشواری‌های غلبه مردانگی در شهر نشود.
وی افزود: نسبت مترو و میزان ظرفیت آن یکی از واضح‌ترین نکات بی‌توجهی در مدیریت شهری است؛ چراکه دقیقا زمان تعطیلی ادارات و خروج کارمندان زن، دیگر مراکز هم تعطیل می‌شوند و ناگهان با حجم گسترده‌ای از مردمی مواجه می‌شویم که برای سفرهای درون‌شهری به مترو هجوم آورده و تراکم مسافر غیرقابل تحملی در هر قطار را ایجاد می‌کنند. این در حالی است که می‌توان با برنامه‌ریزی‌های مناسب و اجرای طرح‌ها و الگوهای درست به همراه افزایش امکانات شهری از این دشواری برای زنان جلوگیری و امنیت و آرامشی دو چندان را برایشان فراهم کرد. صادقی در پایان گفت: شهرداری تنها یکی از سازمان‌های مربوطه به جایگاه زن در شهر است اما نباید از سیاستگذاری‌های کلان غافل شویم. جمهوری اسلامی ایران تا زمانی که نتواند نظریه خود در حوزه زن را محقق و آن را مقابل دیگر نظریه‌ها بازخوانی کند امکان داشتن شهری مناسب برای زن وجود ندارد.
شهرزاد بخشی هم در این نشست با بررسی هشت شاخصه مهم برای زنان در شهر گفت: امنیت، راحتی، آسودگی، عدالت، زیبایی شهر، توجه به کودکان و مشارکت زنان در امور اداره شهر از جمله شاخصه های مورد توجه زنان است که باید مورد توجه قرار گیرد.
وی افزود: پرداخت به شاخصه‌های گفته شده از نورپردازی‌های شهری گرفته تا رسیدگی به نقاط بی‌دفاع، خلوت و متروکه شهر کمک می‌کند تا زن احساس آرامش و آسودگی خیال کند و به این ترتیب در ایفای نقش مهم خود در جامعه بهتر عمل کند.
بخشی افزود: اگر در جمهوری اسلامی به دنبال زن نه شرقی و نه غربی می‌گردیم باید الگوی سومی برای آن در نظر بگیریم که بر اساس آن باید عرصه‌های شهری مناسب طراحی شود. به عنوان مثال مشارکت زنان در فضای شهری محقق نشده است چرا که زن عرصه را مناسب مشارکت خود نمی‌یابد پس از این کار صرف‌نظر می‌کند.
وی افزود: زن ایرانی تمایلی در مدیریت شهری ندارد که نمونه آن در سرای محلات دیده می‌شود؛ چرا که تنها از خدمات سرای محلات استفاده می‌کند و علاقه‌ای به مشارکت نشان نمی‌دهد. این رویداد به معنای عدم توانایی یا بی‌علاقگی زن به فعالیت‌های اجتماعی نیست اما شرایط مناسبی برای این نوع حضور فراهم نیست.
بخشی ادامه داد: تا زمانی که خاصیت و ماهیت کلانشهر را نپذیریم مشارکتی از جانب بانوان شکل نمی‌گیرد. ما همچنان در حوزه نظری امور زنان تعارف داریم و با مراقبت بسیار و سربسته در مورد آن حرف می‌زنیم در نتیجه باید الگوی سوم زن را تعریف و در عرصه‌های گوناگون شهری اجرا کنیم. بهترین الگوی سوم ما جهاد اجتماعی زن است که از جانب مقام معظم رهبری عنوان شده است.
ثبت دیدگاه