حاج حسین یکتا در نشست ششم سنجه: معتقدم هیچ‌کدام از ساختارها موضوعیت ندارند. آدم‌ها هستند که موضوعیت دارند.

ششمین گفت‌وگو از سلسله گفت‌وگوهای «سنجه» با حضور حسین یکتا و مروری بر تجربۀ مدیریت در ستاد مرکزی راهیان نور، بنیاد فرهنگی خاتم الاوصیاء (عجل‌الله تعالی فرجه) و بنیاد کرامت امام رضا (علیه‌السلام)، به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی و به دبیری سید مهدی فاطمی دوم اردیبهشت‌ماه برگزار شد.

در ابتدای نشست سید مهدی فاطمی، دبیر نشست، به توضیح سلسله جلسات و ایده «سنجه» پرداخت و در این رابطه گفت: اگر بخواهیم مروری بر تجربه «سنجه» بکنیم، ما از ابتدا به دنبال یک عقل فرهنگی می‌گشتیم؛ دنبالِ انسان‌ها، نهادها، خروجی‌ها و کارهایی که رنگ و طعم متفاتی دارد و از ابتدا تا انتها می‌توانیم بگوییم یک عقل فراگیری بر این‌ها حاکم بوده است. اگر امروز از جبهه و صحنه فرهنگی نام می‌بریم حتماً در این جرگه بعضی افراد متمایز بوده‌اند. کسانی که توانستند ایده اولیه خود را به یک بلوغ و پختگی‌ای برسانند. ما با یک روند تاریخی از دهه شصت شروع کردیم. امروز در ششمین برنامه «سنجه» در خدمت آقای حسین یکتا هستیم.

حسین یکتا، فرمانده سابق قرارگاه خاتم‌الاوصیا، در مورد شکل‌گیری راهیان نور گفت: انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی است و یک حرکت قومی و قبیله‌ای نیست. از زمان جنگ مادران و پدران شهدا به جبهه و محل شهادت فرزندان خود سر می‌زدند. اقشار مختلف برای کمک مادی به جبهه می‌آمدند. بعد جنگ هم رزمندگان به صورت مختصر به جبهه سر می‌زدند. یک بخش تفحص راه افتاد، وقتی تفحص صورت گرفت شهید می‌آوردند و سوال پیش می‌آمد از کجا، مثلا طلائیه. اسم مناطق مختلف جبهه و جنگ در جامعه پیچید. بعد این مسئله پیش آمد که دارند شهید پیدا می‌کنند، برویم ببینیم شهدا کجا هستند. این یک سیر تاریخی. یک روند تاریخی دیگر هم مربوط به فضای سیاسی است. زمان اصلاحات بحث‌هایی راه افتاد که اصلا برای چه و چرا جنگیدیم. این‌جا بساط شروع شد. این دو روند تاریخی است. اگر از من سؤال کنید که این داستان چگونه آغاز شد می‌گویم آن روزی که آقا گفت شبیخون، تهاجم، ناتو و قتل‌عام فرهنگی شروع شده و هر کسی هر کاری می‌تواند بکند. ایشان در سال ۷۸ به شلمچه آمد. آن‌جا آقا به نظر من تصرفی کردند و شهدا را دعوت کردند برای اینکه مسیر را به جوانان نشان دهند. به اعتقاد بنده این جمله امام (ره) که می‌فرماید: «همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت، مزار عاشقان و عارفان و دل سوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود.» در راهیان محقق می‌شود.

او در ادامه بیان داشت: راهیان به محلی برای خودسازی افراد مختلف تبدیل شد. راهیان نور ابعاد مختلفی دارد؛ از بعد معنوی و الهی گرفته تا بعد سازمانی. راهیان نور اولین سازمان رسمی در دل نیروهای مسلح است که مردمی شکل گرفت و مردمی اداره شد. اما آن‌قدر پیش رفت که نهادهای مختلف وارد میدان شدند و کمک کردند. راهیان نور رفته رفته تبدیل به دانشگاه شد. یک تربیت میدانی شکل گرفت. راهیان نور به نطام تربیتی و کادرسازی تبدیل شد.

پیشگام «راهیان نور» در ادامه با اشاره به این سخن مقام معظم رهبری که «راهیان نور یک فناوری است»، گفت: فناوری راهیان چیست؟ این‌جا یک دنیا حرف است. آیا راهیان نور الان راهیانِ فناوری است؟ خیر؛ خیلی جای کار دارد. در حوزه راهیان نور خیلی جای کار داریم تا به کمال مطلوبی که در ذهن مقام معظّم رهبری وجود دارد، برسیم.

حاج حسین یکتا در ادامه بیان داشت: بنده ستاد مرکزی راهیان نور بودم. زمان فتنه ۸۸ بود. به دوستان گفتم راهیان و رفتن و آمدن یک طرف اما به واسطه اتفاقاتی که در کف خیابان می‌افتد باید کارهای دیگری هم انجام بدهیم. اگر اشتباه نکنم خاتم الاوصیاء فکرِ اخوی بنده، آقای علی یکتا بود و باقی دوستان هم همراه شدند و کار به نتیجه رسید. بنده در طی تجاربی که داشتم، متوجه این سخن خداوند در قرآن شدم که می‌فرماید: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَه أَنْ تَقُومُوا لِلّهِ مَثْنى وَ فُرادى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا». گیرِ ما الان این است که هیچ کس قیام نمی‌کند. می‌گوید برای چه قیام کنم، چه زمانی قیام کنم، چگونه قیام کنم، نکند قیام کنم فلان جور شود، دیدی با فلانی چه کار کردند و قس علی هذا. مشکل ما الان حرکت است. حرکت اگر خالص باشد برکت را به همراه دارد. هر چقدر جلو می‌رویم عالم توحیدی‌تر می‌شود. ما نبرد توحیدی را در جنوب لبنان، غزه و جاهای دیگر داریم می‌بینیم. موضوع با نگاه توحیدی حل می‌شود. ما باید نیروی عملیاتی باشیم. اگر حتی در نقطه راهبردی هم نشستیم باید عملیاتی باشیم. مهم این است که قیام کنیم. ما باید متناسب با زمان قیام کنیم. اگر مدل دشمنی‌ها در جبهه مقابل تغییر کرد ما باید در نسبت با این تغییرات کارهای متفاوتی نسبت به قبل انجام دهیم. وقتی برای شکل‌گیری خاتم خدمت آقا رسیدیم، ایشان فرمودند من سال‌ها چشم انتظار شما بودم.

آقا در آن جلسه‌ فرمودند که شما جمعی را بگذارید که تلائم فکری داشته باشند.

او ادامه داد: ما ده سال در دهه شصت در مسجد خوابیدیم. مگر می‌شود انسان انقلابی این جنگ فرهنگی را ببیند و خیلی راحت ساعت ۲ با سرویس به خانه برود. ما باید اراده کنیم برای خدا قیام کنیم و در این صورت او همه کارها را جلو می‌برد. باید زیر بار کارهایی رفت که دیگران فکر می‌کنند این‌گونه کارها شدنی نیست و آقا می‌خواهد بشود. غرغر کردن ممنوع است. به اعتقاد بنده بزرگترین عملیاتی که ما کردیم این بود که کشور را گشتیم، بچه‌ها را شناسایی کردیم، به هم شناساندیم، تا حدی توانمند کردیم و از دل آن ساختارهایی چون سراج، اوج و… درآمد.  من معتقدم هیچ‌کدام از ساختارها موضوعیت ندارند. آدم‌ها هستند که موضوعیت دارند. آدم‌ها تحول و حرکت را ایجاد می‌کنند و ساختارها را به هم می‌ریزند. ضمناً این اتفاق در فتنه ۸۸ افتاد که داستان‌های خاص خودش را داشت و خیلی‌ها ناامید شده بودند.

حاج حسین یکتا مؤسس بنیاد خاتم الاوصیاء در ادامه گفت: ما با فرهنگ کشور شوخی می‌کنیم. همه این ساختارهای فرهنگی‌ای که در چند سال گذشته به وجود آمده‌اند، کلا چقدر هزینه کرده‌اند؟ اصلا پولی نیست. ما می‌بینیم جبهه انقلاب پایِ کار در فلان جا لنگ پنج میلیون است. البته این وضعیت بود تا اینکه ۴ یا ۵ سال پولی آزاد شد. سپاه، آقای عزیز و آبرومند کمک کردند و پول به بچه‌ها تزریق شد. من ناراحت پول‌هایی که از سپاه گرفتیم و به بچه‌ها دادیم، نیستم. من روز قیامت جواب همه این‌ها را می‌دهم. بنده جواب پول‌هایی که نتوانستم بگیرم را باید بدهم. به نسبت موجودی پول‌ها و هزینه‌هایی که می‌شود ما پولی در فرهنگ خرج نکرده‌ایم.

او در ادامه اظهار داشت:  قرارگاه خاتم الاوصیاء، امتثال امر آقا از یک طرف و پای کار بودن بچه‌ها بدون هیچگونه چشم داشتی بود و از طرفی آقای عزیز و آبرومند و… ایستادند و ما را کمک کردند. ما هنوز بلد نیستیم کاری را که جهادی، امتی، عمومی و بسیجی راه انداختیم، جهادی هم آن را حفظ کنیم. به همین خاطر من بعد از خاتم و بنیاد کرامت نتیجه گرفتم که تشکیلات باید مردمی باشد. حمایت سپاه و نهادهای دیگر کارساز است اما نهاد باید مردمی باشد. نهاد نباید درگیر نوسانات مدیریتی و جا‌به‌جایی قرار بگیرد. خیلی کار دارد که ما رشد عبودیتی کنیم. رشدکردن و ارتقاءیافتن زمان می‌خواهد. ما در دانشگاه همه با هم درس نخواندیم، باهم در میدان عمل رشد می‌کنیم.

مدیر فعلی جمعیت امام رضایی‌ها، در پایان گفت: آقا فرمود بروید به کار فرهنگی خود پیوست اجتماعی بدهید. یکی از مشکلات ما این است که دغدغه مردم دغدغه ما نیست. این‌جا چون کار سخت است بچه‌ حزب‌اللهی‌ها خیلی دوست ندارند وارد شوند. خیلی از بزرگان ما در گذشته غم و غصه مردم را می‌خوردند و مشکلات آن‌ها را حل می‌کردند. افرادی مثل آیت‌الله صدوقی و آیت‌الله دستغیب از این دست افراد بودند. ما درگیر مسائل مردم نیستیم. در گذشته طلبه‌ها در مسجد می‌نشستند و به مشکلات مردم می‌پرداختند‌. ما مطالعاتی انجام دادیم که در جاهای مختلف دنیا در این زمینه چه کارهایی  انجام داده‌اند.. همچنین نهادهای قدیمی در ایران مثل کمیته امداد را هم مطالعه کرده‌ایم و بعد از همه این‌ها «جمعیت امام رضایی‌ها» را تأسیس کردیم.